تجربه یک مدیرعامل موفق

آقای جان تافت، مدیرعامل و عضو هیات مدیره 2 شرکت مدیریت ثروت، از تجربه خود در بازنشستگی از مدیرعاملی شرکت RBC و شروع نایب رئیسی هیات مدیره Robert W. Baird در سن 35 سالگی می گوید.

برنامه من این بود که مجموعه ای از فعالیت هایی که مرا در بقیه عمر حرفه ای ام تامین می کرد، در کنار هم قرار دهم. من برای پیوستن به هیات مدیره صندوق پول کلمبیا انتخاب شدم، مشاور ارشد شرکت Deloitte & Touche شدم و قصد داشتم در ماه ژانویه عضو هیات مدیره یک شرکت سهامی عام سطح بالا شوم.

من به تمام آنچه که برنامه ریزی کرده بودم رسیدم، ولی بازهم کافی نبود. بنابراین شروع کردم به بررسی اینکه زندگی ام در صورت بازنشستگی چطور خواهد بود. و متوجه شدم این چیزی نیست که میخواهم. من امروز فرصتی دارم که مطمئن هستم برایم مناسب است. حداقل بعد از بازنشستگی در صندلی راحتی در حیاط خلوت خانه ننشستم و بعد از یک تعطیلات 3 ماهه، دوباره شروع به ساختن برنامه بعدی کردم. یک بیانیه هدف برای خودم نوشتم و هرآنچه که در این مرحله از زندگی برایم مهم بود را لیست کردم. از خودم پرسیدم: به کجا می خواهم بروم؟ در این مرحله ا زندگی موفقیت به چه معناست؟ چه انسانی می خواهم باشم و از زندگی چه می خواهم؟

لیستی از افراد قدیمی و جدید که با آن ها در ارتباط بودم تهیه کردم. شرکت هایی سهامی خاص، سهامی عام، شرکت هایی که در بخش اجرایی و هیات مدیره فعالیت دارند، همکاران قدیمی ام در شرکت مدیریت ثروت، مدیریت دارایی و بانک های سرمایه گذاری.

من با حدود 100 نفر از افرادی که آن ها را قبول دارم و برایشان احترام قائلم، در مورد شغل و موقعیت هایم صحبت کردم. افرادی که مسیر بازنشستگی و تغییر شغل را قبلاً طی کرده اند.

من نقش ها و شغل های متنوعی را امتحان کردم تا ببینم کدام یک از آن ها برایم مناسب است. از عضویت در هیات مدیره شرکت های مشاوره، تدریس در مدرسه کسب و کار، مشاوره در شرکت های خصوصی، کار در شرکت دولتی، شرکت غیر انتفاعی، سرمایه گذاری تا خرید و مدیریت یک گالری هنری را امتحان کردم.

زمانی که مشغول بررسی این موارد بودم، به یکی از همکاران قدیمی برخوردم که کاملاً زندگی شغلی را کنار گذاشته و روی استراحت و خانواده تمرکز کرده است. در کمتر از یک سال، ارتباطش را با همکارانش از دست داد و برای بازگشت دوباره به شغل مورد نظرش با مشکلات زیادی مواجه شد.

چیزی که من در تمام این تفکرات به آن رسیدم، این بود که من دلتنگ کار کردن شده ام. اگر بخواهم با یک مثال ورزشی آن را ملموس کنم، عضویت در هیات مدیره مثل نشستن در جایگاه ویژه یک ورزشگاه و تماشای فوتبال از پشت شیشه است. در حالی که من می خواستم فعالانه در زمین بازی کنم و عضو تیم باشم. و تا قبل از شروع این جریان، نمی دانستم که ایراد کار کجاست. اما الان احساس آرامش، انرژی و تمرکز می کنم و بی صبرانه منتظرم تا وارد زمین بازی شوم و برد تیم جدیدم را رقم بزنم.

منبع: Inc.com