چهار باور غلط درباره موفقیت در کار

راه های بیشماری برای رسیدن به موفقیت هست. اما اگر برخی از توهمات درباره موفقیت شغلی را باور کنید, به نتیجه ای کاملا

برعکس خواهید رسید: بیش از حد کار خواهید کرد, کم حقوق می گیرید, و ناراضی خواهید ماند. این افسانه ها و توهمات چیستند و ما چه باوری باید داشته باشیم؟ برای جواب ها ما به دو نفر از حرفه ای های حیطه های شغلی رجوع کردیم تا از واقعیت فضای کار, در زمانه خودمان پرده برداریم.

باور اول: اگر کارتان را خوب بلد هستید, ترفیع خواهید گرفت

شما سخت کار می کنید و یک ترفیع حقتان است. اما به عقیده Lori Scherwin , مشاور شغلی و پایه گذار شرکت Strategize That , در دنیای کار همیشه آن ترفیعی که حق خود می دانید نصیبتان نمی شود. ” شما باید خودتان را ترفیع بدهید, تا در میان دریایی از استعداد و همکارانتان در سازمان قد علم کنید. ” او اضافه می کند:” صرفا ماهر بودن در کارتان, به معنی مهارتتان در مدیریت شغلتان نخواهد بود.”

برای بالا بردن موقعیتتان و به دست آوردن یک ترفیع شما باید ” به طور فعال حرفه خود را مدیریت کنید و به همان میزان برای ساخت روابط خود تلاش کنید و روی قدم های بعدی خود طوری تمرکز کنید که گویی کارهای روزمره خود را انجام می دهید. ” یکی از راههای تمرکز روی قدم بعدی, نشان دادن آمادگی برای انجام مسئولیت بعدی است. این مسئولیت شماست که بدانید برای به دست گرفتن نقش بعدی, توان انجام چه اعمالی را نیاز خواهید داشت و آن توانایی را نشان دهید. فقط چون شما یک تولید کننده قوی هستید, لزوما قرار نیست یک مدیر حرفه ای هم باشید. پس همه مهارت هایتان را با هم به کار گیرید تا در مرحله بعدی ترفیعتان, بتوانید مفید باشید.

باور دوم: باید جوان شروع کرد

اگر سال هاست که کار می کنید ولی هنوز به اهداف شغلیتان نرسیده اید, اصلا فکر نکید که دیر شده است, ایده اینکه باید برای موفقیت, از جوانی شروع کرد, یک افسانه است و باور آن هم کاری خطرناک. “این افسانه به یک رسالت خود باور تبدیل خواهد شد که در این صورت آدمها ایده های بزرگ خود را هیچ وقت دنبال نخواهند کرد چون فکر می کنند دیگر دیر شده است. اما واقعیت این است که موفقیت ممکن است در هر سنی محقق شود و نمونه هایی از موفقیت هم وجود دارند که در دوران بزرگسالی به  فرا می رسند.

باور سوم: برای موفقیت باید جان بکنید !

بسیاری مواقع, افراد حرفه ای و موفق, فشار و استرس کار را طوری عزیز می دانند و برای آن داستان سرایی می کنند, گویی زندگی کامل باید این گونه باشد. Lori Scherwin در این مورد معتقد است: “وجود استرس, لزوما به معنی فرد روبه ترقی و موفق نخواهد بود.”مردم ساعت های طولانی را تحمل می کنند و خرده فرمایش های دقیقه آخر را انجام می دهند, گویی که یک لزوم است. اما قرار نیست این گونه باشد. حضور شما برای ساعت های طولانی, حتما به معنی انجام کاری سازنده و یا نتیجه مثبت نخواهد بود.”

به علاوه همه این مسائل, وقتی بیش از حد از خود کار بکشید, به نتیجه پایینتری خواهید رسید و “گرایش روبه خالی کردن فشار روی دیگران و نابود کردن روابط.”

به جای این که درجه موفقیت خود را روی چه مقدارکار کردن, تنظیم کنید, اول تعریف کنیم موفقیت چه معنی برایمان دارد و بعد بر پایه آن تعریف یک تعادلی را در محیط کارمان پیدا کنیم. این طوری:  شما احتمال بیشتری خواهید داشت تا در محیط کاری خود پرمیل تر و سازنده تر باشید. او همچین ما را ترغیب می کند که خودمان را اولویت بندی کنیم. ” به شکلی تاکتیکی, یاد بگیرید چگونه (نه) بگویید و به شکلی مناسب جواب متقابل دهید, و فراموش نکنید که همیشه زمانی را برای تنهایی خود کنار بگذارید.”

باور چهارم: باید وارد سیاست بازی شویم

شما از سیاست بازی های اداره متنفرید, اما باز هم این کار را می کنید چون که فکر می کنید یک لزوم است. اما یک تصور غلط وجود دارد که انگار برای موفقیت در شغلتان, حتما باید وارد سیاست بازی شوید و این سیاست بازی ها هم همیشه کثیف است. وقتی هم که آدم ها این باور غلط را بپذیرند, ممکن است از خود-ترفیعی و ساخت روابط به کلی پرهیز کنند چون ممکن است سیاست به نظر بیاید.” اما در واقعیت و در اکثر سازمان ها این مساله به گونه ای دیگر است و تصمیمات شغلی توسط تصمیم گیران انجام می شود و این تصمیمات بر پایه آن چیزی که آنها از ارزش شما می بینند, باور می کنند, و تصور می کنند انجام می شود.”

پس به جای این که به دنبال سیاست بازی در اداره باشید, زمانتان را به کار گیرید, “برند شخصی خود را ارتقا دهید, روابط خود و شبکه تان را گسترش دهید.” در این صورت تصمیم گیران در سازمان شما, راحت تر ارزش های شما را خواهند دید و در حرفه خود پیشرفت خواهید کرد.

منبع: entrepreneur.com